"Hanımım benden gereğinden fazla utanıyor, ne yapmalıyım?"
Hocam Allah sizden razı olsun, sanki benim için konuşuyorsunuz zannediyorum, o kadar iyi anlıyorum sizi. Benim bir derdim var yardım ederseniz size duacı olurum. Benim hanımım bir utanmadır tutturdu o kadar ki üç yıllık evliyiz, zannedersin ilk günkü gibi davranıyor. Ben onu o beni çok seviyoruz birbirimizi. Doğrusu hakkını da yiyemem, hayatıma lezzet kattı diyebilirim. Yalnız bu utanma yani benden bile kaçınma ileride başıma dert olur, huzurumuzu yaralar mı? Beraber banyonun kapısını bile açamıyoruz, bayılacak gibi oluyor. Sadece bunu size örnek vereyim gerisini anlayınız. Siz beni rahatlatın da Allah da sizi rahatlatsın.
Amin kardeşim, amin. Bir kere itiraf etmelisin ki ‘utanmak’ mümincedir, mümin için gereklidir. Utanmıyor olmaktır riskli olan, zararlı olan. Bu sebeple eşiniz yanlış bir tutum içinde değildir esasen. Ancak hiç bir beşeri tavrın aşırısı zararsız değildir, sevgide bile bir denge üzerinde olmak gerekiyor. Sadece Allah’a olan sevgimizde bir ölçü olmaz, gerisi ne varsa ölçülü ve yerli yerinde olmalıdır.
Eşinizin bu tavrının bir psikolog müdahalesini gerektirecek düzeyde olmasından çekinirim. Eğer böyle ise kesinlikle evliliğinizin ileriki dönemlerinde şeytan o noktadan size girmeye çalışır. Bunu da size belirtmiş olayım.
Nikah akdi ile bir araya gelen eşlerin birbirlerinden gizleyecekleri hiç bir husus yoktur. Elbette herkesin sadece kendisine mahsus hisleri, işleri olur ama eşin eşten gizleyeceği şey olmaz. Beraber banyo yapmak, yatak odasında çok rahat konuşmak, çok rahat olmak, kıyafetlerde rahatlık insani düzey düşürülmedikçe asla yanlış değildir. Eşiniz üç yılda rahatlamış olmalı idi. Bu durum bir zaman sonra psikolog rehberliğinde çözülmelidir. Bayan bir psikoloğa görünsün eşiniz. Sakın sabır ve nezaketi ihmal etmeyesiniz.