Anne babanın kavgasında çocukların tutumu ne olmalıdır?
Kıymetli hocam derslerinizi ciddiyetle dinleyen, kendine uyarlayan, ders çıkaran bir kızınızım. Rabbim tebliğinizi sağlıkla daim etsin inşallah. Ailemizde anne baba arasında tartışmalar çok oluyor. Bundan kız kardeşim ve ben çok üzüntü duyuyoruz. Bunu zaman zaman kendilerine dile getiriyoruz. Kendimizi bir türlü ya ifade edemiyoruz ya da bizim üzüntümüzü ciddiye almıyorlar. Babam bunun doğal olduğunu ve her evlilikte olabileceğini benim de kendi evliliğimde çok güzel şeyler beklememem gerektiğini, mutluluğun hep olmayacağını söylüyor. Eğer normal bir durum olsa annemin yüzü gülerdi diye düşünüyorum ama annemin yüzü hep asık. Annem çalışan ve çok yoğun olan bir insan, iş gereği stresi de çok. Beraber samimi bir vakit geçiremiyoruz. Bu imtihan biliyorum, sabrediyorum ve çok dua ediyorum. Ben Rabbimden Efendimiz aleyhisselamın ahlakında bir eş istiyorum. Ben de ona yakışacak Hz. Aişe olmaya çalışıyorum. Samimi, sıcak, sevgi dilinin konuşacağı mutlu bir yuva istiyorum inşallah. Rabbim dualarımı işiten bunu nasip etmeye gücü yetendir. Anneme bunları deyince ben de çok dua ettim diyor. Umutsuz konuşuyor. Ben nasıl hareket etmeliyim hocam?
Kızım, anne babanın ilişkilerine bir evlat olarak müdahale etmen yanlış olur, edemezsin de. Gereksiz yere kendini yıpratırsın. Evet, öyle bir ilişki normal değil ama senin karışman veya dayanamaman da normal değil. Sen bunu onların bir imtihanı olarak gör. Onların ikisine karşı da sen aynı yerde dur, birini diğerine tercih etme. Bunu yapamazsan şeytan seni de yıpratır, kendi evlilik hayatını başlamadan bitmişe çevirir. Sabret ve hayatın akışı içinde bir nokta gibi görmeye çalış bu durumu. Çok dua et. Allah yardımcın olsun.