Zorla evlendirildim ve mutsuzum, boşanabilir miyim?
Hocam, ailem beni zorla evlendirdi, eşim benden küçük. Ben aslında başkasını seviyordum ancak ailem beni baskı ve şiddetle bu evliliğe zorladı. Çok direndim ama çaresizlik içinde kabul etmek zorunda kaldım. O dönemde, kendime ve onlara beddua ettim. “Allah'ım, her gece pişmanlıkla başlarını yastığa koysunlar, kahrolsunlar.” diye dua ettim çünkü bana yaşattıklarını onların da yaşayarak anlamalarını istedim.
Evlendiğimiz günden beri eşimle hiç anlaşamadık. Sürekli ağladım, hakaret ve küfürlere maruz kaldım. Üç yıllık evliliğimiz boyunca aramızda sevgi ve saygı oluşmadı. Eşim artık Allah’a ve Kur’an’a küfür etmeye bile başladı. Cinsel birlikteliğimiz yok, muhabbetimiz çok nadir, aynı odada bile oturmayız çünkü hemen kavga ediyoruz.
Bu süreçte ailem de beni yalnız bıraktı. Kavgalarımızda hep ben suçlandım, "Alttan al, ona iyi davran, sevgini göster." dediler. Ama kimse benim bu evliliğe zorla itildiğimi, elimden gelen her fedakârlığı yaptığımı görmedi. Çok yıprandım, bu imtihan beni tüketti.
Eskiden beş vakit namaz kılan, iyi bir mümin olmaya çalışan bir insandım. Ancak artık namazlarımı bile kılamıyorum, dua etmiyorum. Çünkü evlenmemek için Allah’a çok dua ettim, her fırsatta secdeye kapandım ama dualarım kabul olmadı. Şimdi ise tamamen boşlukta hissediyorum.
Bu şartlar altında dinen boşanma hakkım var mı? Hayatıma yeniden başlayabilir miyim?
Zorla evlendirildiğin, istemediğin bir hayatı yaşamak zorunda kaldığın ve eşinden sürekli kötü muamele gördüğün bir evlilik ne dinen ne de vicdanen kabul edilebilir bir durumdur.
Öncelikle Allah seni seviyor ve senin için en hayırlısını istiyor. Ama insanlar sana zulmetmiş, senin dualarını dinlememiş. Bu zulmü yapan Allah değil, insanlar! Sen dua ettin, ağladın ama ailen zorla seni evlendirdi. Bu, Allah’ın sana bir ceza vermesi değil, insanların sana zulmetmesidir.
Şu an kalbin kırık, Allah’a olan güvenin sarsılmış gibi hissediyorsun. Ama unutma, Allah her zaman senin yanında. Bak, Allah sana bu zorluktan çıkma hakkını veriyor. Senin bu evliliğe mahkûm olmadığını, çıkış kapısının açık olduğunu bilmen gerek.
Allah’a küsen sen değilsin, aslında insanlara ve yaşadığın zulme isyan ediyorsun. Ama bu öfkeyi Allah’a yönlendirmek yerine, seni bu hale getirenlere yönlendirmelisin. Allah’ın huzuruna yönelmekten korkma! Çünkü seni en iyi anlayan, en iyi bilen O’dur. Rabbine küsmek yerine, O’na dön ve şöyle dua et: "Allah'ım, bana en hayırlı yolu göster, beni zulümden kurtar, bana sabır ve güç ver!"
Aile hayatınla ilgili şahsi kanaatim önce çözüm odaklı olmaya çalışarak kurulan yuvanı sahiplenmeye çalışman daha doğrudur. Bu yaşadıkların ailenden intikam almak için gösterdiğin refleksten kaynaklanabilir. Dolayısıyla geçmişteki yaşanan kırgınlıkları ve yanlışlıkları bir kenara atmayı başarabilirsen evde yaşanan gerginliği de azaltabilirsin. Sen gülersen kocanın da seni sahiplendiğini göreceksin. Onunla ilgilendiğinde o da sana benliğiyle dönecektir. Kocanın gözlerinin içine bak, ellerini tut, ona merhametli ol. Allah aranıza sevgi ve saygıyı yerleştirecektir. Boşanarak bilmediğin bir yola çıkman daha problemli bir sonuca götürebilir. Fakat her şeye rağmen kocanla mutlu bir yuva sürdüremeyeceğini düşünüyorsan ailene durumu anlat ve gerekirse desteğe ihtiyacın olduğunu söyle.
Sen kararını ver ve adım at. Allah seninle ve seni bu sıkıntıdan çıkaracak olan da O’dur.