Anne babasını sevmeyen evlat vebale girer mi?

584) Anne babasını sevmeyen evlat vebale girer mi?

Bismillah
Elhamdülillah, vessalatu vesselamu alâ Resûlillah
İnsanın annesi ve babası, onu Allah’a götüren yolun tam ortasında durur. Bu şu demektir: Anne ve babanın gönlü olmadan Allah’ın rızası olmaz. Ancak sevgi dediğimiz şey, zorlamayla eğitimle oluşmaz; fıtrîdir, yaratılıştan gelir.
Bir çocuk anne ve babasını sevmek zorundadır ama sevemeyebilir de. Çocukluğa ait hatıralardan, ileriki yaşlarda anne babanın yanlışlarından, çocuğun kendisine ait fıtrî özelliklerden bir nedenle çocuk, anne babasını sevemiyor olabilir. Bu, onun ne kâfir olduğunu gösterir ne de cehennemlik durumda olduğunu gösterir. Sun’i sevgi oluşmaz çünkü. Evlat sınırsız bir sevgiyle anne babasını sevecek, diyemeyiz; sevmeli, deriz. Oluşmadıysa eğer bu, anneye babaya bu hissettirilmez. Saygı, içten gelmeyen bir hürmet oluşmadan ortaya çıkan kavramlar olduktan sonra, yani insan kendisi özellikle saygısızlık anlamına gelecek bir iş yapmadıktan sonra, kaba konuşmadıktan sonra, el hareketi yapmadıktan sonra, sofralarına bir engel oluşturmadıktan sonra içten doyasıya sevmiyor diye günaha girmez. Keşke anne babalarımızı kendimizden daha fazla sevebilsek. Asıl Allah’ı razı eden budur ama zorla oluşmasını da bekleyemeyiz. Kabahat oluşmadıkça, çirkinlik yapılmadıkça, hizmet aksatılmadıkça ve sevginin olmadığı anne babanın yüzüne söylenmediği sürece bir sıkıntı yok inşallah.

Velhamdülillahi Rabb’il âlemîn.