Ailemi her gün aramam yanlış mıdır?
Hocam ben ilahiyat birinci sınıf öğrencisiyim. Aile özlemi çekiyorum ve bunun için hergün ailemle görüntülü konuşuyorum. Bazen akşam açık bırakıyorum sanki ailem yanımda gibi oluyor. Bazen düşünüyorum “Acaba yanlış mı yapıyorum, derslerimi etkiler mi?” diye ama hemen aklıma annemle olan bağlarımız geliyor. Onunla biz arkadaş gibiyiz. O beni on sekiz yıl büyüttü şimdi nasıl olur da onunla konuşmam diye aklımdan geçiriyorum. Ben onu aramasam üzüntüden hasta olacağını da biliyorum. Bana en son verdiği öğüt “Oğlum diploma için okuma. İslam dinine hizmet için oku.” olmuştu. Bunlar aklıma geldikçe onunla konuşmak istiyorum. Hocam acaba her gün konuşmakla yanlış mı yapıyorum?
Allah annenden razı olsun.
Ne güzel öğüt vermiş sana.
Seni hem canı gibi seviyor hem de dinine adıyor.
O anneyi tebrik ederim.
O annenin eli, ayağı öpülür.
Bin yıl ömrün olsa bile o anneyi unutma.
Allah ondan razı olsun.
Elbette duygusal yönümüz olacak; insanız, et ve kemik yığınıyız.
Annen becerip seni dini için yönlendirmiş. Sen de dinin için çileye razı olacaksın.
İlk günler böyle olsa da alışırsın merak etme. Günler geçer ve sen de hicret edecek yiğitlerden olursun.
Bu sıkıntıdan şöyle kurtul:
Her gün muhakkak beş-on sayfa Kur'an oku.
Her gün tesbihat yap.
Çok kitap oku.
Ve unutma: O bulunduğun yerde annenin beklentileri yoktur. Oraların adı ile verdiği aynı değildir. Sen orada diploma alacak şekilde bulun ama dine hizmeti kendin üreteceksin.
Sana dualar ederim.