Çok seçici olup arkadaşsız kalmak doğru mu?
Hocam, benim çok arkadaşım olmadı olmayacak da galiba. On sekiz yaşıma kadar evden okula, okuldan eve giderdim. Sonra bir eski arkadaşla takılıp gezerdik ama onun gittiği yerler hep nargile kafeler ve alkollü yerlerdi. İlk başta ben de gittim ama hiç alkol almadım ve kendimi o yerlerde rahatsız hissettim sonra o arkadaşı da bıraktım zaten. Camiden yeni arkadaşlar edindim, bu arkadaşlarım ilk başta camiden çıkmazlardı ama zamanla onlar da nargile olan mekânlara takılmaya başladılar ve onlarla da irtibatı kestim. Birkaç büyüğüm bana çok nazlanıyorsun diyor ama benim karakterim böyle şeyleri kaldıramıyor. Hz Ali’nin dediği gibi “Kötü arkadaşlarla beraber olmaktansa, yalnızlık daha hayırlıdır.” Bunun yanı sıra hayırlı bir eş bulup zamanımın fazlasını ona harcamak istiyorum ama ailem yaşımdan dolayı sıcak bakmıyor. Babam, önce oku sonra işini bul, evini ve arabanı al o zaman evlendiririz seni diyor.
Saygıdeğer hocam daha size çok anlatacağım şey var ama uzatmak da istemiyorum.
Benim davranışım sizce doğru mu?
Bu davranışın doğru ama bunu abartma. Din haline getirme bu tutumunu. Yer yer esneyebilmelisin. Çelik gibi olursan bir zaman sonra kendinden bile soğumaya başlarsın. Psikolojik sıkıntıların olur. Evlilik konusunda da ailen yanlış düşünüyor ama sen onlara bir ev idare edebilecek adamlık ispat edemedin demek ki. Kendini geliştir, daha güçlü ol. Mesela part-time bir iş bul, çalış, harçlık biriktir. Bu sana adamlık kazandırır onların gözünde. Yılma ama inat da etme. Ortası senin için daha hayırlı olur umarım. Allah sana yardım etsin.