Evladın, Ebeveynlerin Boşanmasındaki Tavrı

Selamünaleyküm hocam. Babam ve annem ayrılar. Babam şu an başka birisi ile evli ama 16 yıldır hiç kavgasız zaman geçmedi. Babam gerçekten çok sabırlı bir insandır ama bu kadın onu o kadar zorluyor ki, o sabırlı adam çileden çıkıyor. Sadece babamı değil ablamı, babaannemi, dedemi, beni ve hatta akraba çevremizi bile bıktırmış durumda, sürekli günaha sokuyor bizi. Hayatımızı zehir etti. Sürekli yalan söylüyor, eşyalarımızı karıştırıyor, bizden bir şeyler çalıyor. Babamın cebinden de para çalıyormuş. Sürekli konu komşuya durumumuzun olmadığını yakınıp resmen dilencilik yapıyor, babam onu uyarıyor ama dinlemiyor. Hatta dövdüğü de oluyor, ben bu duruma çok üzülüyorum. Bu kadar detaylıca anlatmamın sebebi durumu iyice anlatabilmiş olmak istememdendir. Yani hocam durum bu hale gelmişken dini açıdan, boşanmaları uygun olmaz mı? Babam şu an borçla hayvan aldı. Bir iş kurmaya çalışıyor ve bu yüzden çoğu zaman köyde dedemlerin yanında kalıyor ama eşi köyü istemiyor. Bu yüzden gelmiyor ve kardeşim yani onun çocuğu da ilçede okuduğu için orada kalıyorlar ikisi. Yani bir sürede ayrı kalabiliyorlar. Babam da bizim anneden ayrı büyümüş olmamıza üzülerek boşanıp diğer iki çocuk da kalmasın istiyor ama tüm ailenin psikolojisi bozulmuş durumda şu an, çocukların, babamın. Kadın çok da normal değildi zaten. Babamın ne yapması gerekir hocam?