İlgisiz bir anneye karşı evlatlık görevim ne olmalı?

Hocam ben üniversite sınavına hazırlanan biriyim. Annemle babam ayrı ve ben mecburen annemle yaşıyorum. Babamla ayrıldıktan sonra annemin psikolojisi bozuldu ama benimkini de olumsuz etkiliyor. Annemle aramızda hiç anne-kız ilişkisi olmadı.

Annem, babamla evlenmiş ama kendi ailesini hiç bırakamamış. Bir derdi olursa onlara anlatır, onların derdini dinler, onlarla güler. Babamla ayrılmalarının en büyük sebebi buydu zaten. Annem için öncelik sırası hep şöyleydi, kendi ailesi, babam, en son biz çocukları. Hep arka planda kaldık.

Eviyle asla ilgilenmez, her şey ayağına gelsin ister. İstediğini yapınca güler yüz gösterir, yapmadığımızda bizden kötüsü olmaz. O bizi umursamadıkça, ben de ona karşı aynı tavrı sergilemeye başladım. Mecburen ben konuşmaya çalışırdım ama surat asardı. Bir soru sorardım, yüzüme bile bakmaz, cevap vermezdi.

Tesettüre gireli Allah’ın izniyle üç yıl olacak. Küçükken yeterli dini eğitim almadım. Tesettürü biliyordum ama neden girilmesi gerektiğini anlayamıyordum. Sonradan kendi kendime sorgulayarak idrak ettim.

Ailemde tesettürlü biri yok, namaz kılan da yok. Tesettüre girince “pantolonla da olur” dediler. Büyük eşarp taktığımda “teyze gibi oldun” dediler. Elimden geldiğince haramlardan, günahlardan uzak durmaya çalışıyorum. İyilik yapmaya da çalışıyorum Allah’ın izniyle.

Ama içimde bir korku var. Anneme karşı bazen sabrım kalmıyor. Kötü söz söylememeye çalışıyorum, tartışacağımızı hissettiğimde uzaklaşıyorum ama yine de kötü davranıyor gibi hissediyorum. Bu durumdan içim hiç rahat değil.

Bazen düşünüyorum: Bir anne, evladını çıkarları için severmiş gibi yapar mı? Size anlatamadığım başka şeyler de var maalesef. Annemden ayrı yaşamaya kalksam bu sefer benimle tamamen iletişimi kesebilir.

Özetle sormak istediğim üç şey var hocam:

1. Küçüklüğümden itibaren yapmam gerekenleri yapmadığım için günaha girmiş miyimdir?
2. Anneme karşı nasıl davranmalıyım?
3. Bana bu süreçte ne tavsiye edersiniz?