Ablamın aşırı hayvan sevgisi karşısında nasıl bir denge kurabilirim?
Hocam bu sokak köpekleri mevzularına bakışımız ne olmalı? Yani başta kendi ablamla bu konuda anlaşamıyoruz. Eskiden bu kadar değildi ama şu an öyle bir boyuta geldi ki hayvanları insanlardan üstün tutmaya başladı ve tüm varını yoğunu hayvanlara harcıyor, ne kadar doğru bilmiyorum. Sürekli sokaktaki hayvanları kısırlaştırmaya götürüyor ve evi kedilerle doldu. Yani ben de çok severim ama bu hal abartı hale geldi. Evinde bir sürü kedi var ve gidemiyorum iki bebeğimle ama umurunda değil eve gelen misafir vs. varsa yoksa kediler köpekler. Onlardan korkan insanlarla kavga ediyor ve hiç anlamıyor. Ameliyat ettirip binlerce lira harcıyorlar kız kardeşimle ikisi. Nasıl bir denge kurabilirim arada hocam?
Bu dünya bizim değildir, biz burada misafiriz. Allah’ın mülkünde Allah’ın kulları olarak misafiriz. Hayvanlar da bütün türleri ile bizim gibi misafirlerdir. Ne biz hayvanları yok kabul edebiliriz ne de hayvanlar yüzünden biz dünyayı terk edebiliriz. Bu birinci gerçektir.
İkinci gerçek de şudur:
Asıl olan hayvanların insanlar için yaratılmış olmasıdır. İnsanların hayvanlar için yaratılmış olması gibi bir mantık sapıklıktır. Kıyamete adım adım yaklaştığımız bu zamanda ne yazık ki hayvanlar insanlardan daha değerli gibi bir durum oluşmuştur. Allah’a sığınmaktan başka bir çaremiz yoktur.
Mesele kedi besleme meselesi değildir. Asıl mesele Allah’tan kopmuş bir neslin kedi köpekle teselli bulması meselesidir. Kediye mama vermek bir sevap iken sapıklık düzeyine taşındığında vebale ve insanlara eziyete dönüşecektir elbette. Bir yakınınız sizinle arasına kedi köpek koyacak düzeye geldi ise sizin de insanlığınızı onunla aranıza koyup belli bir mesafede kalmanızda hiçbir sakınca yoktur. Eriyenle eriyemeyiz, kaçanla kaçamayız.